Auteur: Johan Kwast
Den mirrag, waandel wiej röstig eargens oawer “’t Welveeld”. ’t Is der stil en dat past oons. ’t Is oons zo eagen doar; dat döt oons good, en ’t wearkt. Wiej hebt et an de tied. Elk hef zien eagen leawen achter zich. Wiej bint in oonze noadaage; hebt ‘n “krönnenzommer” in ’t leawen. Met de busse noar Eanske goa-w nich meer, en ’t harrelopen is der ok of. Dat leste slöt op ne tied dee noe al joaren, joa völle joaren, achter oons lig. En doar geet mien vehaal oawer
’n Klean geluk
Net as meer jongs van de kleane Boornse MULO-school, he-k ’n schoolvriendinnetje. Loat ik eur Willy neumen.
Wiej zeet mekaa elken dag in ’t klaslokaal. En meestal éénmoal in de wekke, ’s oawens noa de katechesoasie, tref wiej mekaa effen.
Wiej stoat an de muur, in ’n doonkeren duurgaank, biej eur hoes.’t Blif biej wat onwennig en veleagen proaten oawer alledaagse dinge op school.
Oonze vreendschop blif meestal stekken in nen korten, dreugen dialoog.
De vlinders in ´n boek weet nich wat ze der met an mòt. En wat meer is, ´k won wied van ´t centrum of en . . . de sociale controle, dee wearkt. Afijn, der is weanig ruumte vuur oonze deepere gedachen en geveulens. Van vekering en vriejeriej ma-j nich proaten; nee, dat bint nog völ te grote weurde vuur oons.
´t Is vuurjoar 1948.
D.T.O.´39, ne sportvereniging oet Eanske, heult doar nen crossloop oawer ne twee kilometer lange roete. Doar wil ik an met doon. Dit lik miej ok DE geleagenheid um met zien beaden, ees nen helen dag, alleen te wean.
Willy is ´n sportief wich en ´t hef ok wal wat met atletiek. Dat zit dus wal snor. Joa, zee wil wal met miej met; dat zit. Zo alleen, met zien beaden noar Eanske, mooier kan ’t hoaste nich.
Mear wat van miene anhangers, deankt doar toch wat aans oawer. Zee wilt weten hoo ik der hen goa, en natuurlijk bint zee van plan met miej met te goan. Joa, nen trouwen anhang, dat he-k. Mear dat past miej noe effen nich.
“Nee, dat geet nich, der geet ne speciale busse.” (Al is dit ok de gewone lienbusse). “O, helemoal gin prebleem, wiej komt wal op de fietse.” Gelukkig, dee heendernis lik ofweempeld. ‘k Deank: “Op de fietse noar achter in Eanske, dat doot ze nich”.
’t Is nen zunnigen zoaterdag as wiej, met twee ”hen en wierumkaartjes”, de busse instapt. Miene heur bint knipt, de sportkleere noazeen, en de leren “spikes” glimmend poetst. Niks mag miej vandaage dwarszitten. Stroomliend, good vuurbereid, zo zal et geburen; ne gezoonde spanning.
Wiej zit in ne volle busse nöast mekaa, mear sprekt weanig. Nen hoop onwennigheid; en ervaring, niks. Zo hobbel wiej op Eanske opan.
Biej ’t busstation mö-w oawerstappen op de stadsbusse, dee oons noar café Bos, an ’n Kuupersdiek brech. Doar mö-k miej aans um an trekken. Van hieroet is ’t dan nog tien minuten lopen noar de start.
Eandelijk….wiej bint der.
‘k Schrik, as wiej de poort duur goat. Doar stoat miene anhangers, in volle glorie, miej op te wochen; dus toch wal! Met de fietse an de haand, zo stoat zee doar. ’t Schient de normaalste zaak van de wereld te wean. Misschien is ´t dat ok wal, mear ´t past miej hier en noe nich. Der spölt noe ok aandere belangen met, en dee hebt nich wat met ´t harrelopen oet te stoan. Nee, noe effen gin dak op ’t hoes!
‘k Meld miej en wiej goat de roete vekennen. Dee löp duur ’t boetengebied biej de boerdeiej “’t
Diekman” (ongeveer doar, wordt in latere joaren, ’t sportcomplex en ’t stadion met den naam, ‘bouwd). ’t Terrein lik miej nich al te zwoar. Wal zit der ’n smal, klimmend en slingerig gedeelte in. Hier möt ik voort dus oppassen, da-k nich in de preblemen kom. Zoargen vuur wat ruumte en ofstaand, um ne meugelijke verrassing oet te sloeten. ‘k Goa miej mear waarmlopen.
Achter ’n startstreep, zo te zeen, ’n redelijk bezet veeld an, vuur miej onbekeande hardlopers; miene konkereanten van vandaage. Dat kan nog knokken wörden en ‘k möt de gedachen der voort good biejholen.
’t Startschot valt en doar geet et, met ’n doonderend geweeld, der tusken oet. Alns löp volgens plan, en an de finish he-k ’t em toch mooi mear wier ‘lapt.
Zes minuten en 26 secoonden bint der vuur neudig ‘wes. ‘k Heb et tactisch good anpakt en ‘kontroleerd ‘elopen; ‘k bin der wal tevrean oawer.
In ne aandere kategeriej keum Cor Leushoes, van ’n Beerninksweg, as tweede binnen. Ok, in de grote stad dus, Boornsen inbreng dee steet.
Zo, den wedstried zit der wier op. De anhangers springt op de fietse en koart euren weg, binnenduur wierum. Dee jongs, en ’n eankel wich, vemaakt zich wal.
’t Zal nog wal effen doeren vuur zee ’n Boornsen toren wier zeet. Wiej twee, wiej zeukt café Bos wierop en wocht doar op de priesoetreiking.
’n Luk meer sproakzaam, wat geröster, en met ’n good geveul, busse wiej tegen ’n oawend wier noar Boorn. Biej ’t zeekenhoesströatje goa-w der oet, en dan rap op ’t hoes an.
Nen zunnigen dag, noagenieten, ’n klean geluk.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2010-03)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)