Auteur: F.J. van Capelleveen
Geheel onverwachts dook kortgeleden een zegelstempel van havezathe Weleveld op. Het stempel werd verworven door het Van Deinse Instituut te Enschede nadat het in Groningen op een veiling ter verkoop was aangeboden. Gelukkig voor Twente is het stempel door de koper aldaar aan het Van Deinse Instituut aangeboden en doorverkocht zodat het nu min of meer weer thuis is. Dit mooie bericht werd door Gerard Vaanholt in De Twentsche Courant Tubantia van 31 oktober j.l. wereldkundig gemaakt.
Het door deskundigen op “vroeg 18e eeuws” gedateerde lakzegelstempel, was tot nu toe niet bekend en daarom is de verrassing des te groter. Zo kan gelukkig weer een klein stukje aan de geschiedenis van de eertijds zo belangrijke havezathe worden toegevoegd. Zo’n zegel werd gebruikt als bekrachtigingsteken voor oorkonden en andere officiële stukken. Door middel van het stempel kon het daarin gegraveerde wapen (of andere afbeelding) als een soort handtekening, als waarmerk in hars, aan het betreffende stuk worden gehecht. In later tijd werd, als alternatief voor zo’n stempel, de zegelring ingevoerd.
Het nu verkregen zegelstempel is slechts de onderkant van een stempel waaraan vrijwel zeker een handvat heeft gezeten. Bevestigingssporen van een handgreep zijn aan de achterzijde nog aanwezig. Het stempel bestaat uit een ovale plaat van zilver met daarop het ingegraveerde wapen van Weleveld met een versiering erom heen en met aan de bovenzijde een kroon met zeven parels. Deze kroon is een z.g. “baronnenkroon”, het geen er op duidt dat de eigenaar deze titel voerde. Op grond hiervan en van de geschatte datering, is het aannemelijk te noemen dat het stempel eigendom zal zijn geweest van een van de leden van het geslacht Van Hambroick. Mogelijk was het van Lambert Joost van Hambroick die ook eigenaar was van het toen zeer vervallen huis Arendshorst bij Ommen. Het zilveren signet of cachet, zoals een zegelstempel in de 18e eeuw wel werd genoemd, meet ruim 2 cm en is goed bewaard gebleven. We mogen ons gelukkig prijzen dat het nu openbaar bezit is geworden, zodat eenieder er van kan genieten.
F.J. van Capelleveen.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2002-01)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)