Auteur: Johan Kwast
Oonzen melkveanter, Hendrik Olthof, of leater ‘ezegd: “De Loojong”. Met zienen zwoaren melkemmer in de haand en de litersmoat op zied, kwam dizzen groten stearken keerl, met stabielen tred, de zaandweg inlopen um oons van melk te vuurzien. ‘k heur nog zo ziene vreendelijke stem. “Dag vrouw Kwast, wat mag ‘t wean vandage?” Wiej harren bliekboar ‘n streepke vuur of dat-e oons an de duure leaweren. Leu dee an de stroate wonnen, mossen an de koare. ko=en. Mien va wearken ok op ‘t melkfabriek, van door deankelijk dizze oetzeundering.
In ziene vrieJe tied ko-j em met ziene moat, Lowietje Barends, vaak in ‘t veeld antreffen um te zeen weeld vuur ‘n loop te kriegen en misschien ok wal um hier of doar ‘n kopperdröadje te zetten. Rekken d’r op dat-e d’r smeuige verhalen oawer kon vertellen; dat he-j zo met boetenleu.
Biej de weenterdag was ‘t oetveanten lang nich ‘n lolletje en mos-e zich regelmatig de haande ‘n luk an de hoed waarmhowen. Hier en doar har-e zo zien koffiehuuske en… één speciaal adres. Dat wörre mien joaren later pas duudelijk. As mienen leagereschooldag in Zeanderen d’r opzat, moch ik vaake op ‘n bok, de dree kilometer wierum noar Boom. Maar in Zeanderen biej ‘n café teagenoawer de Boumanslaanden mos-e aaltied ho holen. Dan wippen-e vuur korten of langere tied noar binnen.
‘k Mos dan zolang ‘t peerd vastholen, joa, joa. Moonter kwam “De Loojong” noa ‘n hartverstearkertje wier vuur’n dag, klum op ‘n bok en gung ‘t verdan op de kökken an.
Woarum ‘t bezeuk wal ees lange <loeren, doar kwam ik achter, toen-k de leagereschooltied en de rungeljoaren al lange achter miej harre. Zien “opwearmeke” doar, har ‘n tweeledig doel. De één of twee börrelkes heulen em waarm en ‘t aandere ok. Ziene verkering wearken doar. Hee is d’r later ok met trouwd.
Johan Kwast.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2002-01)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)